Waardenorientatie

Een aantal situaties is niet te veranderen. Zo blijf je verantwoordelijk voor je kind. Je kunt ervoor weglopen, je kunt de omgeving proberen te veranderen, maar een groot deel moet je zelf aanpakken. Dat kan stress geven. Je wordt bijvoorbeeld geconfronteerd met de imperfectie van het leven terwijl je zo op perfectie gesteld bent. Je kunt gehecht zijn aan het maakbare terwijl jouw kind je confronteert met het kwetsbare. Jouw situatie kan een uitnodiging zijn om opnieuw naar je overtuigingen te kijken.

Bij de ont-pieker-oefeningen hebben wij daar al een handreiking voor gegeven. Zo gaat het bijvoorbeeld om het veranderen van de belemmerende overtuiging ‘het leven van een zorgkind is een beperking voor mijn carrière’ naar de stimulerende overtuiging ‘het leven van een zorgkind ontroert en verandert mijn carrière’. Onder onze overtuigingen liggen onze waarden en de wijze waarop we van betekenis willen zijn. Waarden zijn onze krachtige motivatoren.

Je kind nodigt je als het ware uit om te zoeken naar de betekenis die jij aan je leven wilt geven. Hoe gek het ook klinkt, je kunt inspiratie en kracht ontlenen aan je levend verlies. Het kan je leven de moeite waard maken. Waarden zijn als een vuurtoren of een kompas die je de weg wijzen en die je helpen om keuzes te maken over hoe je het leven wilt leiden.

‘Hoe wil ik later herinnerd worden?’

Om dichter bij die waarden te komen kun je de vraag stellen ‘Hoe wil ik later herinnerd worden?’ Bijvoorbeeld:

"Ik zou herinnerd willen worden als iemand die...

... sociaal was en klaarstond voor een ander".
... het beste voor zijn kind over had".
... sterk was en het hele gezin wist te runnen".
... mede ten strijde trok tegen de ziekte".
... geliefd was bij kinderen en anderen".

Misschien ben je al eerder met deze existentiële vragen bezig geweest. Want na een ingrijpend levend verlies ontstaan die vragen haast vanzelf. Je wordt je dan meer dan normaal gesproken bewust van je kwetsbaarheid en van bewuste keuzes die je kunt maken.